Dom Pomocy Społecznej na dobre wpisał się w życie dębickiej społeczności. Początki sięgają okresu tuż po zakończeniu II wojny światowej, bowiem Uchwałą Nr 13 Powiatowej Rady Narodowej w Dębicy z dnia 28 listopada 1945 roku postanowiono w pałacu hrabiny Heleny Płockiej na Wolicy „urządzić Dom Zdrowia dla dzieci potrzebujących opieki”.
Po przeprowadzonym przez starostwo powiatowe remoncie dziewiętnastowiecznego DWORKU urządzono w nim ochronkę dla dzieci z okolic Dębicy, a od 1949 do 1966 roku – „Prewentorium dla dzieci zagrożonych gruźlicą”. W tym okresie organizowane były przez cały rok trzymiesięczne turnusy dla grup liczących około siedemdziesięcioro dzieci z okolic Dębicy i województwa rzeszowskiego zagrożonych gruźlicą – dziewcząt i chłopców w przedziale wiekowym od siedmiu do dziesięciu lat.
W styczniu 1967 roku Prewentorium zmieniło nazwę na Państwowy Dom Specjalny dla Dzieci. Kierowane one były tu nie tylko z najbliższej okolicy, ale i z dalszych stron. Przykładem może być pierwszy pensjonariusz, Stanisław Przybyło, pochodzący z powiatu kolbuszowskiego. W tym okresie Dom przeznaczony był dla około sześćdziesięciu chłopców upośledzonych fizycznie i psychicznie, w przedziale wiekowym od pięciu do osiemnastu lat. Mieszkańców podzielono na trzy grupy zależnie od stopnia niepełnosprawności, a opiekę zapewniał personel liczący dwudziestu ośmiu pracowników pochodzących z okolic Dębicy.
Dyrektorem zakładu był wtedy śp Władysław Reguła. Zmiana profilu instytucji wymagała pokonania szeregu trudności wychowawczych i materialnych. Przede wszystkim należało przygotować personel do opieki nad dziećmi, ułatwić zrozumienie ich potrzeb oraz przystosować i odpowiednio wyposażyć wszystkie pomieszczenia. Pracownicy z całym oddaniem poświęcili się dobru wychowanków, a ich wysiłki były zauważone i docenione przez władze Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia i Opieki Społecznej w Tarnowie.
W 1972 roku zmieniono nazwę Domu na Państwowy Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci w Dębicy – Wolicy. Pod koniec lat siedemdziesiątych stan techniczny Dworku był katastrofalny. Z uwagi na brak obiektu zastępczego, do którego można byłoby na stałe przenieść mieszkańców , podjęto decyzję o remoncie Dworku, aby spełniał nie tylko normy bezpieczeństwa, ale był odpowiednio zaadaptowany do prowadzenia działalności opiekuńczo – wychowawczej i terapeutycznej. Na czas remontu mieszkańcy zostali przeniesieni do tzw. ,,Zajazdu”, wybudowanego w sąsiedztwie w 1981 roku. Po tych pracach około czterdzieścioro dzieci wróciło na Dworek, a około sześćdziesięcioro pozostało już w ,,Zajeździe”, który szczęśliwie udało się przejąć na potrzeby Domu. Z troski o powiększenie bazy lokalowej w połowie lat osiemdziesiątych Wydział Zdrowia w Tarnowie podjął decyzję o opracowaniu projektu rozbudowy ,,Zajazdu”. Po zatwierdzeniu projektu z zaangażowaniem przystąpiono do prac budowlanych. Przebudowę realizowano w latach 1986 – 91, czego efektem było powstanie trzech pawilonów. Wraz z nowoczesnym wyposażeniem spełniały ówczesne wymogi dotyczące prowadzenia tego typu placówek. Koniec budowy domu zbiegł się z czasem wejścia w życie Ustawy dotyczącej Standaryzacji Domów Pomocy Społecznej. Okazało się, że wiele jeszcze brakuje do osiągnięcia odpowiednich standardów.
e względu na brak dokumentacji archiwalnej nie ma dokładnych danych dotyczących pierwszych dyrektorów Prewentorium w Dębicy. Natomiast pierwszym znanym nam dyrektorem był śp. dr Jan Szymaszek, który sprawował tę funkcję w latach 1956 – 59. Następnie na tym stanowisku zarządzali: śp. Tadeusz Cegielski, Władysław Reguła, Zofia Bronikowska.
Następni żyjący Dyrektorzy to: Zdzisław Derlęga, Maria Świątek, Felicja Pietracha, Kazimierz Kloc, Stanisław Weselak, Maria Kurcz. Od września 2007 roku funkcję tę pełni pani Beata Nosal.
Źródło: https://dpsdebica.pl/historia/